11 okt Washington DC

11 oktober 2019 - Washington D.C., Verenigde Staten

Vanmorgen weer vroeg vertrokken vanuit Richmond naar Washington DC. De reis ging voorspoedig en we waren rond 11 uur in Washington. Zoals voorspeld (want we waren veel te vroeg) waren onze kamers nog niet klaar, we moesten wachten tot 3 uur maar dat gingen wij uiteraard niet doen. We hadden de auto in de hotel parkeergarage geparkeerd en hebben al onze spullen achtergelaten. Behalve de waardevolle spullen zoals mijn computers, camera’s enz die hielden wij bij ons. Mijn rugzak was behoorlijk zwaar en daar liep ik toch wel de hele dag mee te slepen waardoor ik nu best wel last van mijn schouders heb. Ondanks ik er al vele keren ben geweest blijft Washington DC nog steeds indrukwekkend, vooral het Korea en Vietnam monument. Er worden nog steeds foto’s en brieven bij het Vietnam monument neergelegd. Familieleden krassen de namen op een papier die in het monument ingegraveerd zijn. 

Op een gegeven moment waren we best wel ver gelopen en mijn vader had last van zijn heup en rug en heb ik besloten om de auto op te halen. Ik zou mijn ouders op een bepaald punt ophalen (vlak bij het witte huis) en ik verwachtte dat ik een half uur tot 45 minuten weg zou zijn. Toen ik in de auto zat werden vele wegen opeens afgesloten. Alles werd omgeleid en ik had geen idee wat er aan de hand was maar ik had wel een vermoeden. Donald Trump werd met een helicopter opgehaald en vertrok richting Louisiana. Alle wegen rond het witte huis werden afgesloten en juist op de hoek van het witte huis moest ik mijn ouders ophalen. Wat een complete chaos, het heeft 1 uur geduurd om er te komen over een stuk van 7 km. Uiteindelijk kon ik bij mijn ouders komen en zijn we richting het hotel gereden.

Vanavond zijn we naar Georgetown gereden, dit is het gezellige gedeelte binnen Washington DC. Hier kun je lekker winkelen maar er is ook genoeg aanbod van restaurants. Wij zijn gaan eten bij ristorante Piccolo, een Italiaans restaurant. Het was echt zo’n typisch ingericht Italiaans restaurant met een muzikant die viool speelde. Nou denk ik dat ik in mijn vorige leven een hond ben geweest want die hoge tonen van de viool gingen bij mij door merg en been. Ik kon mijn ouders niet eens horen praten, ik kon het niet aanhoren terwijl het hele restaurant aan het klappen was als de muzikant klaar was. (geluid komt altijd erg hard binnen bij mij) mijn ouders moesten lachen toen ze mijn reactie zagen. Maar op een gegeven moment kwamen er twee jonge mannen binnen en die kwamen vlak naast ons zitten. Het was zo’n restaurant waar de tafeltjes bijna tegen elkaar aan stonden. Ze spraken een taal die wij niet herkende en ze waren heel erg jolig. Ik vond ze overdreven aardig en kreeg daar geen goed gevoel bij. Het bleken Afghanen te zijn althans dat vertelde ze aan een ieder die vlak bij ze zat. Ze bleven maar lachen en overdreven aardig zijn en ik zei al tegen mijn ouders dit bevalt me niet. Misschien heb ik gewoon teveel verhalen van Marcel gehoord maar ik had weer zo’n onderbuik gevoel laten we maar zeggen mijn instinct gaf aan dat er iets niet klopte. Die eerste Afghaan vertrok en die andere die bleef zitten zat maar om zich heen te kijken, ik zat niet meer gemakkelijk ik had het gevoel dat er iets aan de hand was. Toen werd hij gebeld keek nog eens om zich heen en verdween ook. Ik zei dit is niet goed er is iets en mijn moeder had ook een onderbuik gevoel. Toen ze beide waren vertrokken keek ik nog even onder hun tafel of ze niks achter hadden gelaten. Ja, ik weet het klinkt gek maar het voelde gewoon niet goed. Wat bleek ze hebben zich helemaal volgevreten en zijn zonder betalen vertrokken. De manager en medewerkers zijn er nog achteraan gegaan maar ze waren al vertrokken. Ze waren zo overdreven vriendelijk ik wist dat ze iets van plan waren. Gelukkig is het alleen maar bij het niet betalen gebleven maar ik zei al tegen mijn ouders laten we maar weggaan ik zit hier niet lekker meer voordat ze straks binnen komen met een wapen ofzo. Dat was jammer want we hadden een fantastische avond en het eten was heel erg goed. 

Al met al hebben wij een fantastische mooie vakantie gehad. Op 2 dagen na hadden wij geluk met het weer, temperaturen rond de 38 graden die je niet in oktober verwacht. Soms iets te heet maar liever zo dan zware regenval. We hebben hele mooie dingen gezien, voor mijn ouders was alles nieuw en sommige plekken waren mij bekend. Voor mij was een van de hoogtepunten een bezoek aan de Amish, ik ben erg onder de indruk van de manier hoe ze leven en dat ze elkaar allemaal helpen in tijd van nood. Savannah vond ik ook geweldig, ondanks ik hier al een keer ben geweest is het enorm opgeknapt en een veilige en gezellige stad geworden. Ook vond ik noord en zuid carolina geweldig mooi, hier kom ik zeker nog een keer terug. Helaas is de vakantie afgelopen maar ik vind het nu toch ook weer fijn om naar huis te gaan en even te relaxen op de bank en netflix kijken. Helaas moet ik maandag weer werken dat is iets minder maar het is niet anders. Nog bedankt voor al jullie leuke reacties en hopelijk weer tot de volgende reis die ik ga maken. Ik wil volgend jaar in ieder geval een keer naar de westkust ik hoop dat het haalbaar is. Tot ziens maar weer.

Foto’s

4 Reacties

  1. Keep Smiling:
    12 oktober 2019
    Was weer leuk om te lezen.
  2. Johan:
    12 oktober 2019
    Ja het zit er weer op Monique en relaxen zal niet veel zijn als je maandag alweer moet beginnen,nogmaals goede reis terug jullie en groetjes!
  3. Inka Cavaliere:
    12 oktober 2019
    Erg leuk beschreven alles. Tot gauw💋
  4. Debby:
    17 oktober 2019
    Monique je hebt weer mooie en duidelijke reisverslagen gemaakt van jullie vacantie .. Complimenten.... Ik was soms even te laat met het lezen en realiseer me dat je alweer 1 week thuis bent. Tot gauw..🥰