20 mei Colorado Springs

Vandaag had ik om 6 uur 's morgens de wekker gezet in de hoop dat het weer opgeklaard zou zijn maar helaas was dit nog niet het geval. Het stormde en regende nog steeds waardoor ik toch maar weer lekker in mijn bedje was gekropen en deze nacht wel goed had geslapen. De avond daarvoor stond ik met 2 Amerikanen in de lift en vroegen aan mij of ik al de seven falls had bezocht. Ik had geen idee waar ze het over hadden maar ze vertelde mij dat het echt de moeite waard was. Nu had ik mijn huiswerk al gedaan en kwam specifiek voor de Garden of Gods wat overigens prachtig is maar veel te veel toeristen trekt. Aan de natuur ligt het dus niet maar het wordt helaas weer overlopen door het toerisme. 

Ik had besloten om het advies van de 2 Amerikanen aan te nemen en ben dus naar seven falls gegaan. Het werd gelukkig droog maar het bleef wel zwaar bewolkt wat ik jammer vind want foto's maken in zonlicht is toch mooier. Desondanks was ik behoorlijk onder de indruk van deze prachtige omgeving. De geur van het hout en dennen gaven me een zuurstof stoot want er zit heel veel zuurstof in de lucht als je door de bossen loopt. Aangezien ik altijd in Nederland astmatisch ben heb ik dit hier dus helemaal niet. De natuur doet een mens echt heel erg goed, de rust, de vogels die je hoort fluiten en voldoende zuurstof.  

Vandaag heb ik 15,1 km aan trails gelopen in verschillende parken maar de trails in seven falls waren behoorlijk zwaar. Men had trails uitgezet, de berg op via steile trappen die je moest beklimmen. Dit viel me erg zwaar maar daar kom ik later op terug. Nu heb ik niet de beste conditie van de wereld maar zeker niet de slechtste want in Nederland loop ik zo van Purmerend naar Edam zonder problemen. Maar hier was het toch anders. Eenmaal op het topje van de berg aangekomen te zijn, moest ik nog teruglopen en dit was een enorme uitdaging voor mij. Ik heb namelijk hoogtevrees niet meer zo erg als een paar jaar geleden maar mijn knieën begonnen toch wel te knikken. Maar ik was niet de enige! Een Amerikaanse had zo ontzettend veel last die begon zelfs te huilen want ze durfde niet naar beneden. Ik vertelde haar dat ik het zelfde probleem heb maar dat we onze angsten moeten overwinnen en ik ben dus als eerste naar beneden gegaan. Ik moest wel mijn gedachtes verzetten maar ik heb het gedaan. De angst is nog niet helemaal weg maar ik probeer er toch vanaf te komen. 

Nu moest die vrouw nog naar beneden en ik kon het allemaal aanschouwen. Nu begrijp ik waarom mensen om mij gelachen hebben want ik kreeg ook de slappe lach van deze vrouw. Haar man moest voor haar lopen en haar zoon erachter en dit was zo een stom gezicht maar ze heeft het uiteindelijk gehaald en ik heb haar gecomplimenteerd dat ze het goed had gedaan.

Na een geweldige ochtend gehad te hebben in seven falls had ik besloten om naar Red Rock Canyon te gaan. Dit is minder toeristisch en hier kom je alleen maar locals tegen. Ook dit was een groot succes ik kwam hier heerlijk aan mijn rust en genoot van de prachtige rode rotsen. Ook hier moest je veel klimmen en op een gegeven moment brak ik. Ik kon niet meer mijn benen waren pap en ik dacht hoe kan dit nou ik heb langere afstanden gelopen en toen ben ik even gaan zitten.

Toen kwam er een dame met een hond naar me toe en vroeg aan mij of ik verdwaald was. Ik zei dat ik erg moe was en er doorheen zat en niet verdwaald was. Toen zei ze kom je uit een land waarbij je onder de zeespiegel woont en ik keek haar verbaasd aan. Ze zei volgens mij ben je Nederlandse en dat is de reden waarom je benen pap zijn want je zit hier 6000 feet (1.828 km) boven de zeespiegel en ik heb hetzelfde probleem gehad toen ik hier naar toe verhuisde. Ik was helemaal verbaasd dat ze het goed had en me dit vertelde, ik had hier zelf namelijk helemaal niet aan gedacht. Toen vroeg ze aan mij waar mijn auto stond (haar auto stond daar ook) en of ik het leuk zou vinden dat ze samen met de hond met me mee zou lopen. Uiteraard vond ik dit niet erg en hebben we samen nog 45 minuten de trail uitgelopen en verhalen met elkaar gedeeld. 

Ze is gek op de Nederlanders en gaf me een compliment dat mijn engels veel beter is dan de gemiddelde Amerikaan en daar moest ik wel om lachen. Ze was zelf al 2x in Nederland geweest en hield van de Nederlanders. 

Ze heet Susan en komt uit Missouri maar is 5 jaar geleden naar Colorado Springs verhuisd. Vandaar dat ze mij kon vertellen waarom mijn benen als pap aanvoelde want ze heeft precies hetzelfde gehad. Ze is 71 jaar oud en was een engelse lerares. Ze heeft een jaar in Turkije en China gewoond en gaf engelse les op scholen. Ze had ook bijna heel Europa gezien en was zeer intelligent. We dachten beide precies hetzelfde over de natuur en global warming en hadden een match. Toen vroeg ik aan haar wat vind je van Donald Trump waarop ze zei ik schaam me dood voor die kerel en ik had nooit gedacht dat ik een struisvogel zou worden. Ze kijkt geen nieuws meer want ze wordt gek als ze zijn kop al op tv ziet. 

Ze woont hier in Colorado met haar man maar haar man kan niet meer goed lopen en daarom loopt ze altijd alleen met de hond en vond mij een erg leuk gezelschap. Ze reist alleen en gaat in juli naar Mongolie maar haar reisgezelschap heeft afgezegd en toen vroeg ze aan me waarom ga je niet met me mee? Nou ik bedankte haar enorm maar Mongolie is niet echt mijn land om naar toe te gaan bovendien heb ik andere verplichtingen. Susan bleef maar praten en was blij dat ze eindelijk iemand had gevonden die geeft om de natuur en de aarde. Aan het einde van de trail gaf ik haar een doosje Nederlandse stroopwafels (die had ik meegenomen om weg te geven aan leuke mensen) en ze was me zeer dankbaar. Ze vroeg mijn contact gegevens en ik had haar mijn website adres gegeven zodat ze altijd contact met me kan opnemen. Wat een leuk bijzonder mens was dit. 

Na het afscheid ben ik nog naar de Garden of Gods gereden voor een aantal mooie foto's te maken en daarna ben ik in een van mijn favoriete restaurants gaan eten "Outback Steakhouse" waar ze het lekkerste stukje vlees hebben met verse brocolli en gepofte aardappel.  

Toen ik vanavond aankwam in mijn hotel en mijn e mail opende had ik al een mail van Susan, ik was bij haar uitgenodigd voor het diner met haar dochter en kleinkinderen. Maar de diner was al om 5 uur en ik had al gegeten bij de Outback en ik las de mail pas om half 8 dus ik heb helaas moeten afzeggen. Maar de gastvrijheid hier en dat je gewoon bij iemand thuis wordt uitgenodigd vind ik heel bijzonder. Jammer dat ik het te laat wist en voel me ook een beetje schuldig maar desondanks heb ik een hele leuke dag gehad en weer een aantal ervaringen rijker geworden. De locals zijn erg leuk en lief het is alleen weer het drugs toerisme die de boel verpest net zoals in Amsterdam. Maar gelukkig kom je die gekken niet tegen in de natuur!

Morgen rij ik naar Estes Park in de Rocky Mountains en ik hoop nu echt een keer de Rockies te zien want telkens als ik er ben is het mistig. Ik probeer niet de snelweg te nemen maar de mooie landweggetjes vanwege de omgeving maar ook om de drukte op de snelweg te vermijden.

Wordt weer vervolgd.